Scenario: Mars 2030

Sadie.

(maakbare mens, new Darwinism, i-religion, ma®ss depression, making revolution, new corportations, rebreeding, angst or hope)

Extreem scenario van als de maakbare mens naar hun perceptie van Mens Z is gegaan;
Het betrekken van de weaksignals om een plausibel gevolg te maken.

Op zondagen wordt er niet gewerkt op Mars. Niet om het geloof, maar om gewoon als mens tot rust te komen. Er was van tevoren al afgesproken dat religie geen plek meer zou hebben op Mars. In het dagelijks leven op Aarde was religie immers ook vrijwel niet meer aanwezig; de antwoorden op de vragen van het leven moeten uit jezelf komen, niet vanuit een externe bron. De zondag vrij is dus ook voor jezelf.
‘Er is rust nodig in een werkweek. Een moment om tot jezelf te komen. Op Aarde renden we maar rond als gekken elke dag, hier nemen we de tijd om voor onszelf te zorgen’ aldus Sadie, een alleenstaande moeder van twee meisjes; Lori van 5 en Sam van 10.
Sadie had graag ook een zoon gehad, maar op Mars is dat niet praktisch. “Vrouwen zijn veel beter bestand tegen het leven op Mars. Ze hebben lagere adrenaline levels, waardoor ze tijdens het lopen in de Mars atmosfeer minder kans hebben op een hart stoornis of verzwakte spieren. Ik wil natuurlijk dat mijn kinderen een lang en mooi leven hebben, dus heb ik preventief gekozen voor meiden”
Bovendien is Lori een exacte kloon van Sam.
“Sam was een perfect klein mensje toen ze geboren werd, dat was meteen te zien. Ik durfde het risico niet te nemen dat mijn tweede kind minder zou zijn,” legt Sadie uit. Niet dat de samenleving op Mars een minder kind niet zou accepteren, integendeel; alle soorten mensen worden geaccepteerd. Het feit is alleen wel dat de zogenaamde minusvarianten zich volgens de wet niet mogen voortplanten, om de vooruitgang van het volk te bevorderen.
“Dat klinkt heel sadistisch, maar we willen gewoon een zo goed mogelijk volk hier hebben, fysiek en mentaal. Mars is niet altijd een makkelijke plek om te wonen, dus we moeten allemaal even sterk zijn,’ legt Sadie uit. Vooral depressie is een groot probleem geweest voor de mensen op Mars. Het gemis van de sociale constructie op Aarde, de dagelijkse routines, de mogelijkheid om vrij rond te lopen buiten; een gevoel van isolatie was, vooral de eerste paar jaar, sterk aanwezig.
“Ik voelde me heel alleen, vooral voordat de kids er waren,” zegt Sadie.
“Op Aarde kon ik langs mijn ouders gaan, mijn vrienden, een wandeling gaan maken in het bos; die opties heb je hier gewoon niet.”
Om depressie te voorkomen creëerden Sadie en een paar Mars genoten een buurthuis. Er is een indoor tuin, een gespreks ruimte en een fitness ruimte. In de tuin worden zoveel mogelijk verschillende groenten, fruit en kruiden verbouwd, zodat er meer variatie kan komen in de voeding van Sadie en haar mede-Martians.
“We zijn hier heel erg op onszelf aangewezen; als er iets gemaakt moet worden, doen we dat zelf. Alles wat gebeurt, wordt eerst besproken met iedereen. Dit zorgt voor een enorm goed groepsgevoel,” legt Sadie uit.
Er is ook genoeg ruimte voor innovatie op Mars. Sadie’s buurman John werkt met vijf andere specialisten aan een speciaal luchtfilter waardoor je in de buitenlucht alleen nog een mondkapje nodig hebt om te ademen. Nu is het nog een heel gedoe om ‘even een ommetje te doen’, met een zwaar ruimtepak en zuurstof, maar het streven is dat dit binnen een paar jaar niet meer hoeft. Mocht dit succesvol zijn, dan zou John graag het onderzoek uitbreiden naar het menselijk lichaam; de mogelijkheid om een dergelijk luchtfilter in de longen van de mensen op Mars te installeren zou het toppunt zijn.
“We moeten hier overleven, dus we moeten een manier vinden om ons lichaam te avanceren,” legt John uit.
“De lichamen die we hebben ontwikkeld op aarde, hoe goed ze ook getraind zijn, zijn niet goed genoeg voor een leven op Mars. Wij willen het fysiek van de Mars gangers zo aanpassen dat ze zonder problemen een goed leven kunnen leiden”.
Sadie is het hier roerend mee eens.
“We worden eigenlijk een nieuw soort mens. In de communicatie die we met Aarde hebben, worden we tegenwoordig Martians genoemd. Mens, maar dan net iets beter”