Reflectie Kranten/Trend onderzoek
Suzanna de Ridder
0833696

Ik lees elke dag de krant. In de trein naar en van school vergezeld de online versie van de International Herald Tribune mij, als ik thuis kom ligt Het Parool klaar in de brievenbus. Tijdens het koken delen mijn huisgenoot en ik de krant op; zij eerst de PS, ik de rest van de krant; tijdens het eten wisselen we om. Veel andere kranten heb ik niet gelezen. Vroeger in Canada kwam de Chronicle Herald elke dag, tot voor kort had ik ook de weekend editie van de New York Times. Dat was het wel zo’n beetje.
Toen ik tijdens de les het papiertje met Trouw trok, had ik dan ook gemixte gevoelens. Ik had het nog nooit gelezen, maar ik wist dat mijn ouders het vreselijk vinden. Dat mijn uber-christelijke collega elke dag in zijn pauze de Trouw pakt was ook geen geruststelling.
Op weg naar huis kocht ik op het station een Trouw. Vol argwaan scande ik de voorpagina. Een stukje over de opkomst van zeewier als etenswaar; interessant, dat viel me mee. Thuis deelde ik mijn frustratie met mijn huisgenoot, maar tot mijn grote verbazing bleek zij groot Trouw-voorstander te zijn. Als journalist weet ze wel het een en ander over Nederlandse kranten, en volgens haar was de Trouw het allerbeste met fact-checking.
Na een week de Trouw te hebben gelezen, moet ik toegeven dat mijn vooroordelen ongegrond waren. De religieuze achtergrond van de krant heeft weinig effect op de objectiviteit, en ze weten belangrijke issues aan te kaarten. Wel miste ik diepgang. Een artikel over alcoholisme in Iran, bijvoorbeeld, waarin besproken word hoe de verslaving daar steeds meer aan slaat. Het feit dat Moslims geen alcohol mogen drinken en dat het in feite verboden is in Iran, word even tussen neus en lippen door gemeld, terwijl dit juist de focus zou moeten zijn.
Ook bleef het geloof wel een belangrijke topic in de krant, alhoewel niet hoe ik had gedacht. Er waren minstens vier artikelen over het persoonlijke geloof, de zogenaamde knip-en-plak religie, en het geloven in jezelf. Deze doe-het-zelf trend kwam ook in vele andere artikelen terug. Het feit dat mensen dingen meer delen, bijvoorbeeld, of in plaats van kopen besluiten hun spullen te ruilen. Huisvrouwen die, als ze te veel gekookt hebben, hun kliekjes online zetten om opgehaald te worden om zo mensen van goedkoop en goed eten te voorzien. Wellicht een direct resultaat van de crisis, maar mogelijkerwijs ook een reactie op onze drukke en koop-obsessieve levens. Het is makkelijker om gewoon iets te kopen dan het te ruilen, of een pizza te bestellen dan je eten bij iemand thuis af moeten halen. Ik zag hier zelf heel duidelijk de Slow Movement in terug; een recente beweging die ervoor pleit om met z’n alle rustiger aan te leven. De beschrijving van de Slow Living Consumer Behavior Philosophy sluit dan ook goed aan bij deze trend:

Products and experiences that fit the Slow Living philosophy and brand have characteristics that include: the highest quality construction and materials; low volume and often individual production; traditional processes and methods….inherent beauty; vernacular reverence; attention to detail; individuality rather than homogeneity, and overal authenticity.

Deze mentaliteit kwam ook in meerdere artikelen terug. Gezond eten is voor de meeste mensen heel belangrijk geworden; weten waar je eten vandaan komt, of zelfs in je tuin je eigen groenten verbouwen.
Om op deze aandachtige manier een krant te lezen heeft mij opengesteld tot veel belangrijke informatie en signalen. Als je er niet op let valt het niet op dat er bijna elke dag wel iets te vinden is over zelf dingen doen. Zodra je jezelf er voor open stelt, komen er dingen op je af waar je voorheen blind voor was. Een goede eyeopener om op een andere manier naar de wereld om je heen te kijken.