suzannaderidderlaurantekst

Tijd zoals we die beleven in de Westerse wereld is maar 1 vorm van tijd. Alles loopt op schema, we delen onze dag in rond het schema van andere. Maar dat is niet overal zo. Als in Ghana de bus niet op tijd komt, vind niemand dat raar. Als die ere en paar uur later nog niet is, ook niet. Uiteindelijk komt hij.
Onze tijd is linear, in Africa is de tijd meer organisch, abstract.

Wij wonen in een gerealiseerde utopie, maar zien het zelf niet zo. Utopie hoeft ook niet altijd begeerlijk te zijn: in More’s Utopia is alle zin van individualiteit weg en vrijheid weg. Wat is het dan wel ? Een waar we elkaar constant in de gate houden ? Hoe voorkom je dat je zonder individualiteit niet zomaar een nummertje word ?

Verleden, heden, toekomst en tijdloosheid.
Het verleden zit in onze herinneringen, opgelsagen documenten, alles wat ooit is vastgelegd. Het heden is het nu, en de toekomst is het besef dit dit niet het eind punt is.
Damien Hirst speelt met dit idee. Hij zet een tijgerhaai op en we zien het alsof we naar een uitgestorven diersoort kijken; alsof je vanuit de toekomst op ze terug kijkt. Als mensen zijn we niet tijdloos en onze toekomst op de planeet zal ooit voorbij zien; als je van de ruimte naar de aarde kijk zie je ons niet meer.

When media changes, men changes—media as extension of a sense

Bueys—warmte karakter, warmte zit in de honing and de was, het suitfmeel en de nectar-goud en honing als hoogste reinheid
Bijenkorf—menselijk hoofd, bij zwemt uit en komt terug met ites nieuws
Bijen: perfecte autonome staat zonder mens mens is een bijenkorf

Baudelair—zintuig geuren en natuur

Groten zijn een interessant phenomeen. Abstract gezien kan het een metaphor voor beide de uterus en het graf. Het is een soort refuge van de wereld. Kinderen vinden het fijn om groten en forts te bouwen, om daarin vervolgens zich te verschuilen

Je omgeving heeft grote invloed op wie je bent als persoon. Ook de gebouwen om je heen hebben betekenis. Poorten bijvoorbeeld, waar je doorheen kan lopen. Een boog is een doorgang van een territorium naar het andere, een overstap. Ruines vinden we ook interessant, het vertelt ons over de vergankelijkheid van dingen.

Papalagi betekent de blanke of vreemde. Opperhoofd Tuiavii reisde door Europa en verwonderde zich over onze rare manier van leven. Hij riep zijn stamgenoten op vooral deze levenswijze te vermijden.
De opperhoofd beschrijft onze rariteiten in zijn boek. Het feit dat wij tijd willen, al is er nooit meer tijd dan er is. Wij klagen constant, maar de enige die wat kan veranderen aan hoeveel tijd we hebben zijn wij zelf. Dat wou de jaren tellen sinds we zijn geboren is ook bizar. Waarom zou je willen weten of je al bijna dood gaat, wie word daar gelukkig van ? Wij worden geforceerd rollen te vervullen die bij onze leeftijd passen, maar dit geeft ons geen vrijheid