ronjadewaardlaurantekst

Herinneringen worden aangelegd door het tijdperk door een metamorfose onbegrijpelijk te maken, zwel zichtbaar, maar breemd, betoverend. Een herinnering maken, een beeld met eeuwigheidswaarde, dat lukt je alleen als j iets nieuwe creëert, iets wat niet tot de tijd behoort die het onderwerp van je beeld is.

'nieuw' is geen materiaal maar een perspectief.

De tijd bevat vier domeinen, verleden (terugredeneren), heden (hetgeen dat via zintuigen en waarnemingsapparatuur doordringt tot onszelf en onze dragers) , toekomst (voortredeneren) en tijdloosheid (passief, bijv. fotografische ervaring).

Monumentale werken van Damien Hirst: tijgerhaai op sterk water, doorgezaagde koe in perspex. Verheerlijken beide een machthebber, oftewel een eerbetoon aan de slachtoffers van diens macht. (haai respectievelijk naar de koe) Ecologische onmacht van de mens. Hij stelt de kijker tot een keuze,nuL wij zullen ofwel onszelf moeten veranderen, ofwel de wereld, om het heden leefbaar te houden.

Het 'heden' is de vorm van het kunstwerk, het 'verleden' levert de interpretaties van die vorm. Als een kunstwerk 'oneindig' wil blijven weten moet het een derde element, inhoud, bevatten. De 'toekomst' is de (kunst)markt.

Nanotechnologie - kan metamorfose laten plaatsvinden - metamorfose (raadselachtig maken van het verleden) = technisch prces.

Jan Fabre (ecologische kunst) roept een toekomst op met de middelen van het heden, zijn werk wil achterhaald raken door komende realisaties. Geen eeuwigheid, hij werkte met gedroogde insecten, die zullen op een gegeven moment vergaan.

Thomas more schreef in de 16e eeuw het boek Utopie dat behoorlijk veel indruk achterliet. Sinds mensen zich ervan bewust zijn dat je zelf de controle over je leven kan hebben, is dat nooit meer losgelaten. Het creëren van een ideale wereld is al eeuwen een berucht onderwerp om over de filosoferen. Een utopie is (tot nu toe) een fascinatie en een streven.

Op een gegeven moment wordt er gedacht dat 'het leven in een utopie' we nog niet gerealiseerd lijken te hebben. Vroeger schreef men vooral over de maakbaarheid van de mens/verlengen van het leven en natuur & wetenschap samen brengen. Allemaal zaken die nu de dag toch wel degelijk gerealiseerd zijn (cosmetische ingrepen/vergrijzing/revolutie in wetenschap).

Een van de belangrijkste elementen in een Utopie is geluk. We streven naar een gelukkige samenleving/eerlijke maatschappij dus in dat opzicht zeggen dat een utopische wereld nog niet helemaal geslaagd is. Is die utopische wereld haalbaar? In de utopische verhalen wordt design,architectuur en omgeving verbonden met het geluk van de mens, alsof ons geluk en onze emoties gebaseerd zijn op onze omgeving. In een utopie wordt de samenleving veel als een geheel gezien, een nummer. Gelijkheid speelt een grote rol hierin, er vanuit gegaan dat ieder individu uit dezelfde middelen evenveel geluk zal halen in onze maatschappij. In de beschreven utopieën wordt niet gekeken naar individualiteit. Er is binnen een utopie geen ruimte voor verschillende karakters en uiteenlopende persoonlijkheden.

Onze Westerse tijd is lineair. Een lijn die loop van het verleden, door het heden, naar de toekomst. Onze westerse tijd is verbonden met onze visie op een moment in het organisch leven. Als je dan kijkt naar Afrika, Ghana, leven ze niet met een klok of een tijdsysteem wat een ontspannen levensstijl tot uiting heeft. 'Time will mature when the bus will leave.' Ze schakelen in de tekst van de lineaire tijd naar de organische tijd. De laatste vorm van tijd meer te koppelen aan territorium dan de geplande, lineaire tijd. Het gaat daarbij meer om de beleving met de omgeving dan om structuur. De toekomst is geen tijd. Het verleden is relevant, want het bepaalt het heden. ‘Future = an outgrowth of the present.’